Jednym z efektów diety warzywno-owocowej jaki obserwujemy u mnóstwa naszych Gości jest unormowanie ciśnienia tętniczego krwi – u osób które przed podjęciem diety miały z nim problem (zwłaszcza nadciśnienie).
W takiej sytuacji bardzo ważne jest skonsultowanie dalszego przyjmowania leków z lekarzem. Pani doktor, która konsultuje Gości w Ośrodku Villa Carpatia ma na tym polu kilkuletnie doświadczenie. W przypadu unormowania ciśnienia wskutek stosowania postu warzywno-owocowego nie powinno się odstawiać żadnych leków bez konsultacji z lekarzem!
Zapraszamy do lektury poniższej, szerszej wypowiedzi Pani Justyny Haba-Mierzwa (lek. med.) na ten temat:
Nadciśnienie tętnicze to choroba dotykająca coraz szerszego grona, coraz młodszych ludzi; szacuje się, że może na nią cierpieć nawet jedna trzecia dorosłych osób. Wobec rosnących statystyk zachorowalności można wręcz odnieść wrażenie, że stało się chorobą… standardową. W końcu każdy z nas wcześniej czy później będzie miał z nią styczność, jeśli nie u siebie, to u kogoś z bliskich. Czy jednak faktycznie jest to „tylko” nadciśnienie?
Warto zdawać sobie sprawę z konsekwencji, jakie może za sobą nieść bagatelizowanie tej choroby cywilizacyjnej. Lekarze podkreślają znaczenie samokontroli, częstych pomiarów ciśnienia, prowadzenia dzienniczków , w których zapisywane są zmierzone wartości, co z kolei jest podstawą do modyfikacji leczenia. Bardzo często bywa tak, że leków zamiast ubywać, przybywa. Wynika to z wielu mechanizmów – między innymi z przebudowy ściany naczyń krwionośnych, która „pod naporem” zwiększonego ciśnienia krwi ulega przebudowie, pogrubieniu (a niejednokrotnie swój współudział w tym procesie mają blaszki miażdżycowe)– co stanowi dodatkową przeszkodę i obciążenie dla serca, a w efekcie sprzyja dalszemu wzrostowi wartości ciśnienia tętniczego (próba „przełamania” oporu). Zatem regularne przyjmowanie leków i monitorowanie to podstawa, żeby nie pozwolić chorobie wymknąć się spod kontroli, wychwycić moment, kiedy jest jeszcze czas na modyfikację terapii i zapobieganie nieodwracalnym (lub wymagającym skomplikowanego leczenia) powikłaniom – jak udar, zawał serca czy niewydolność nerek. Warto też wspomnieć o pierwszej linii walki z nadciśnieniem tętniczym – czyli o zmianie stylu życia, tj. zwiększeniu aktywności fizycznej, rzuceniu palenia, zmniejszeniu masy ciała (jeśli istnieje nadwaga lub otyłość), ograniczeniu spożycia soli i alkoholu, wprowadzeniu diety śródziemnomorskiej.
Docelowo dążymy do utrzymania wartości ciśnienia tętniczego w granicach 130/80-140/90 mmHg lub niższych – choć dąży się do tego poziomu stopniowo, gdyż zbyt gwałtowne obniżenie ciśnienia u osoby „przyzwyczajonej” do wysokich jego wartości może być również niebezpieczne dla zdrowia.
Skoro więc dążymy do jak najniższych wartości ciśnienia tętniczego, czy istnieje coś takiego, jak zbyt niskie ciśnienie? Z definicji niedociśnieniem nazywamy stan, gdy ciśnienie skurczowe (przy pomiarze – wartość „wyższa”) – nie przekracza 100 mmHg. Może to być stan fizjologiczny – u sportowców, młodych i szczupłych kobiet, tendencja do niższych wartości ciśnienia może być też genetyczna – i większość z tych osób raczej ma świadomość, że wykonywany przy okazji badania lekarskiego pomiar ciśnienia wskaże niższy poziom. Kiedy jednak stwierdza się niedociśnienie u osoby, u której nie jest ono standardowe – zawsze należy pamiętać, że może ono być wynikiem choroby – począwszy od zaburzeń hormonalnych, niewydolności serca, poprzez odwodnienie, na działaniach niepożądanych leków skończywszy (zarówno leków przeciwnadciśnieniowych, kardiologicznych, jak i przeciwdepresyjnych).
Jako podsumowanie należy stwierdzić, że w leczeniu i pomiarach wartości ciśnienia tętniczego jak we wszystkim należy zachować umiar – i zarówno jego zbyt wysoki poziom, jak i zbyt niski powinien skłonić nas do konsultacji z lekarzem i wspólnego zastanowienia się nad możliwymi przyczynami – oraz celowanym leczeniem.